Yves Segers werd geboren op 10 september 1971 te Halle (Vlaams-Brabant).
Reeds op 16-jarige leeftijd start Yves een solocarrière, het succes laat evenwel op zich wachten. Van ’90 tot eind ’92 fungeert hij als de zanger van de populaire groep TOAST. “Ik schreeuw het van de daken” wordt hun bekendste hit en goed voor goud. Ook het album “Twee uur ’s nachts” is een voltreffer, want het behaalt eveneens de gouden status.

In januari ’93 verschijnt Yves’ eerste solosingle “Zie me graag” met gematigd succes. Ook de opvolgers halen de top tien niet. Het eerste album “’n Apart gevoel” krijgt dan weer overal lovende kritieken, maar het wordt niet commercieel genoeg bevonden en het succes blijft uit.

Covers liggen goed in de markt, dus besluiten Yves en zijn team om dit ook eens te doen met een klassieker van Barry Manilow, “Mandy”. Deze Vlaamse versie krijgt veel airplay en wordt bestempeld als een van de betere covers van het jaar ’94.

In juni ’95 laat Yves opnieuw van zich horen met de sambasingle “Een hele zomer lang”. Dit keer onder de naam TEMPO. Yves’ eerste eigen compositie wordt zowat grijsgedraaid op alle Vlaamse stations. Dit verhaal krijgt trouwens nog een staartje in ’96 met de Spaanse versie “Enamorado voy”. Het nummer komt terecht in Zuid-Amerika en prijkt er op tal van compilatie-cd’s. In Duitsland en Spanje wordt het dan weer menig keer gecoverd.

Het heeft een tijdje geduurd, maar in de zomer van ’97 scoort Yves opnieuw een megahit met de wals “Café De Zwaan”. Ook de opvolger “Leve de liefde”, een country square dance song, teistert de hitparade. Hierna wordt het weer stiller rond Yves, tot in november’98, wanneer het nieuwe album “Trek het je niet aan” verschijnt. 

Yves is ook een vaste klant bij de préselecties voor “Eurosong”. In ’93 waagt hij zijn kans met de ballade “M’n liefste” waarbij een finaleplaats net voor zijn neus wordt weggekaapt. Maar Yves is een doorzetter en rukt weer aan in ’99. Dit keer met de folksong “Recht vooruit”. Het mag echter weer niet zijn, doch Yves blijft niet bij de pakken zitten. Hij is alweer met iets anders bezig: een Franse versie van “Café De Zwaan”, “Au café Du Port”. Yves mag zelfs een aantal tv-optredens doen bij onze zuiderburen.

Tijdens zijn vakantie op Kreta heeft Yves zich laten inspireren door de Griekse muziek. De sirtaki “Kus me” wordt zijn zomersingle in ’99.

In 2000 is Yves weer helemaal terug. De single “Ik mis je”, een zelfgeschreven disconummer, is opnieuw een radiohit. In september verschijnt de single “Sarah” een countrypop-ambiancedeuntje van de hand van Yves’ ex-TOAST kompaan en arrangeur Guido Sergooris. Een liedje dat opnieuw de hitparade haalt.

In maart 2001 wordt “Een lach van jou” uitgebracht, De inspiratie van dit nummer ging Yves zoeken bij het vroegere Village People (Y.M.C.A). Opnieuw hitparadesucces, In juni 2001 verschijnt “Noché de la pasion”, een nummer waarvan zowel een Spaanstalige als Nederlandstalige versie wordt opgenomen. Een niet onbelangrijk detail is dat dit nummer in Nederland tot Nationaalschijf wordt verkozen. Ondertussen verschijnt ook alweer een nieuw album “Veelzijdig”, met daarop 15 nummers in, zoals de titel al laat vermoeden, verschillende genres. 

In december 2001 is er de single “De Straatmuzikant”, een wals in de stijl van “Café De Zwaan”. Dit schijfje is zowel in Vlaanderen als in Nederland verkrijgbaar. In februari 2002 is er nog de popballade “Levenslang”.

Yves’ voorlopig laatste single is de cover “Geen Wonder Dat Ik ween”, de vroegere hit van Paul Severs, maar dan in een Rock and Roll getinte versie.

Sindsdien brengt Yves nog jaarlijks een album uit.

In 2003 is dat de verzamelaar “Een uurtje met Yves Segers”, in 2004 “Rendez-vous” 

In december 2005 is er het album, “Recht Vooruit” een cd met 15 covers in verschillende genres. Van Frans Bauer tot Elton John, van Modern Talking tot Claude François.

10 september 2006 is het groot feest. Yves verwent zijn fans met een verjaardagsconcert naar aanleiding van zijn 25 jaar op de planken. Het wordt een uniek spektakel met een zeskoppige live-band.

In januari 2007 bewandelt Yves verder de weg van de ambimuziek. Zijn album krijgt de titel “Alle Remmen Los”. Een vlag die de lading dekt, want de cd bevat maar liefst 9 ambiancenummers, daarnaast ook nog 2 ballades en, op algemene aanvraag, de originele versies van “Ik Schreeuw Het Van De Daken” en “Café De Zwaan”. 

Ook in 2008 brengt Yves een album uit, “Van Harte”. Het schijfje bevat maar liefst 17 tracks waarvan het merendeel natuurlijk in Yves’ typische Nederlandstalige ambiancestijl, maar ook Engels- en Franstalig werk komt aan bod. Een extraatje is de compleet nieuwe versie van "Ik Schreeuw Het Van De Daken". 

2009 werd voor Yves weer een succesvol jaar, want in april kon je hem aan het werk zien in de Ethiasarena te Hasselt voor HET SCHLAGERFESTIVAL. Het bewijs dat Yves nog steeds bij de vaste waarden hoort. Later op het jaar kwam er ook een nieuwe full-cd. 

Kortom, Yves Segers is nog lang niet uitgezongen!!!